
Geheel 'Mike oneigen' staat deze regenachtige zondag gans in het teken van het betere poets en sop werk. Ik heb mijn mouwen opgestroopt en op deze dag des Heeren ben ik druk doende om allerhande verslonste zaken eens goed onder handen te nemen. Ik ben zeer gezegend met een lief die de dagelijkse huishoudelijke beslommeringen bijhoudt en een schoonmoeder die een keer in de week praktisch alles even onder handen neemt, inclusief de strijk. Sommige klusjes blijven echter liggen en vandaag is blijkbaar de dag om hier me eens druk over te maken. De dag is nu halfweg en ik heb tot nu toe de oven geschropt, geboend en de afzuigkap geheel ontvet. Geen gekke score voor zo'n luilak als ik :-)
Vol goede moed stoom ik door naar de koelkast waarbij ik zelfs de rubberen randen niet ongemoeid laat. Ondertussen mijmer ik over mijn zelf ontdooiende koekast en hoop ik op een zelfreinigende koelkast in de nabije toekomst.
Als ook hier alles spic en span is bevonden wordt mijn oog getrokken naar het kruidenkastje waar een flesje olie gelekt heeft en een busje kaneel na elk gebruik een wolkje kaneel achterlaat. Tja, en die combi staat ronduit smerig maar is geen lang leven beschoren. Alles wordt afgesopt en de kaneelbus weggekiept. Tussendoor draai ik wissewasjes, bak ik pannenkoeken voor de lunch en lees ik, onder het genot van een kopje thee of koffie een blogje en volg ik met een half oog de Formule 1 die Maxim met veel enthousiaste kreten (is spannend) aan het volgen is. Tijdens de reclame tussendoor wordt er door mijn lief aan mijn voorhoofd gevoeld, de keren dat ik met een sopdoekje aangetroffen word zijn zeldzaam :-)
Ik weet eigenlijk ook niet wat er in mij gevaren is, wellicht één van de randverschijnselen van de overgang? Herkent iemand dit? Ik heb er in elk geval nooit eerder 'last' van gehad.
Hoe dan ook, ik kijk zeer voldaan op mijn werkzaamheden terug en geniet van de verbaaste blik in de ogen van Maxim.
Hoe dan ook, ik kijk zeer voldaan op mijn werkzaamheden terug en geniet van de verbaaste blik in de ogen van Maxim.